Smartphones met drievoudige camera’s zijn al verkrijgbaar voor minder dan 100 euro, maar dat betekent niet dat je ze moet kopen. In deze koopgids laten we zien wat echt belangrijk is bij een multi-camera opstelling. Als je de term triple camera hoort, denk je meestal aan drie camera’s op de achterkant met drie verschillende brandpuntsafstanden. Zo’n opzet heeft z’n charmes. Enerzijds kunt u in een stedelijke omgeving, bijvoorbeeld, met de groothoek foto’s maken van hele huizen of voorwerpen die met een normale brandpuntsafstand niet volledig in beeld zouden zijn gekomen. Hetzelfde geldt voor groepsfoto’s. Een telelens slaagt erin verafgelegen voorwerpen dichterbij te halen zonder dat de foto’s aan kwaliteit inboeten. Dit helpt bijvoorbeeld bij het fotograferen van verafgelegen dieren in de dierentuin of vrije uitloop. Maar de term verwatert steeds meer, vooral in het budgetsegment. Dat is waar smartphones als de Ulefone Note 7 te vinden zijn, die naast de 8-megapixel hoofdcamera twee 2-megapixel sensoren heeft die alleen bedoeld zijn om het hoofdbeeld te verbeteren. Tuurlijk, de Ulefone Note 7 kost minder dan 70 euro. Toch misleidt het kopers die een volwaardige drievoudige camera verwachten. In deze koopgids geven we technische achtergrond en kijken we naar betaalbare smartphones met drie camera’s. We onthullen ook welke instap- en middenklasse smartphones uit modeljaar 2019 daadwerkelijk drie camera’s met verschillende brandpuntsafstanden bieden.
Megapixel
Vrijwel elke smartphone heeft een hoofdcamera aan de achterkant. Hier richten fabrikanten zich vooral op hun megapixels, d.w.z. het aantal pixels dat daadwerkelijk wordt opgeslagen. Zelfs zeer laag geprijsde modellen beginnen bij 8 megapixels. Omgerekend betekent dit een resolutie van 3264 × 2448 pixels voor een normale 4:3 beeldsensor. Zelfs dat is ruim voldoende voor de meeste gebruiksscenario’s. Een DIN A4-afdruk bijvoorbeeld zou nog steeds een zeer goede resolutie van 278 dpi halen. Veel fabrikanten bieden echter veel meer. Gangbaar zijn 16 megapixels, maar ook 32 of 48 megapixels zijn niet ongewoon. De hogere resoluties hebben het voordeel dat enerzijds de digitale zoom, d.w.z. het uitvergroten van een beeldgebied, er beter uitziet omdat er meer megapixels overblijven en beter kunnen worden geïnterpoleerd. Aan de andere kant is pixel binning mogelijk. Hier worden, net als bij de Motorola One Action (review), vier pixels gecombineerd tot één, zodat 48 12 megapixels worden. Dit wordt geacht tot een hogere lichtopbrengst te leiden. In de praktijk zie je echter zelden een echte verbetering. Optische beeldstabilisatoren (smartphones tot 300 euro) zijn doeltreffender. Toch lopen fabrikanten de laatste tijd over van de megapixel-superlatieven. Zo zijn de 1200 euro kostende Samsung Galaxy S20 Ultra (review) en de 400 euro kostende Xiaomi Mi Note 10 (review) zelfs voorzien van 108-megapixel sensoren.
Sensorgrootte
Bijna nog belangrijker dan het aantal megapixels is de grootte van de sensor, die vaak niet wordt vermeld, vooral bij budgetmodellen. Hoe groter de sensor, hoe meer licht hij opvangt. Als de grote sensor dan relatief weinig megapixels heeft, bereikt elke afzonderlijke pixel meer licht. Dit helpt vooral bij nachtopnames. De genoemde 108-megapixelsensoren hebben overigens een formaat van 1/1,33 inch, wat in de smartphonebranche nauwelijks eerder is vertoond, en overeenkomt met ongeveer 9,6 × 7,2 millimeter. Zo’n sensor moet echter eerst in een smartphone passen, en daarom hebben beide modellen een enorm camerablok. Gewoonlijk zijn camerasensoren veel kleiner.
Brandpuntsafstanden
Wat smartphones niet hebben, is een echte traploze optische zoom. Dit komt vooral omdat de bewegende lenzen die gewoonlijk in camera’s worden aangetroffen, gewoon niet op een smartphone passen. Fabrikanten helpen zichzelf hier door meerdere camera’s met verschillende vaste brandpuntsafstanden in te bouwen en de overgang tussen deze camera’s te verbergen met een digitale zoom. De gebruiker zoomt dus zonder enig verlies van het groothoek- naar het telebereik op de smartphone. Dit werkt bijvoorbeeld heel goed op de iPhone 11 Pro, zonder dat de gebruiker een verandering in de gebruikte camera’s merkt. Een groothoeklens toevoegen is technisch gezien geen groot probleem. Fabrikanten hebben alleen een groothoeklens nodig in combinatie met een andere beeldsensor, die in het beste geval een kwaliteitsniveau heeft dat vergelijkbaar is met dat van de sensor van de hoofdcamera. Met zoomcamera’s wordt het wat moeilijker, en daarom zie je ze minder vaak op budget smartphones. Omdat hier de lenseenheid meer ruimte nodig heeft om voldoende licht te transporteren, is het complexer om het in een kleinere vorm te produceren en dus duurder. Huawei lost het probleem in 2019 voor het eerst op in een commerciële smartphone via een prisma dat het licht omleidt zoals in een periscoop. De Huawei P30 Pro (review) komt zo tot een 5x optische telefoto, zonder uitzonderlijk dikke camerabult. In principe vinden wij een groothoekoptie echter belangrijker dan een teleoptie. Je kunt immers altijd digitaal inzoomen op een beeld, maar dan moet je leven met een verlies aan kwaliteit. Het uitzoomen van de foto om meer van de omgeving vast te leggen, is daarentegen niet digitaal mogelijk en kan alleen met een groothoeklens.
Placebo camera’s
Om zo weinig mogelijk geld te investeren en toch het label triple camera op de verpakking te zetten, nemen fabrikanten van entry-level smartphones hun toevlucht tot verschillende trucs. Vaak, zoals in het geval van de hierboven genoemde Ulefone Note 7, worden dieptesensoren toegevoegd, die voor een mooi bokeh-effect, d.w.z. scherptediepte, moeten zorgen. Het nut van deze sensoren valt echter te betwijfelen, zeker als je kijkt naar de Google Pixel 3a. Het creëert een prachtig bokeh-effect in portretmodus – en dat met slechts één camera. Hieruit blijkt dat een goede nabewerking via software duidelijk belangrijker is dan een fysieke dieptesensor. De tweede truc voor een goedkope camera is een macro-unit. Deze camera wordt dan meestal geleverd met een vaste scherpstelling voor zeer dichtbije voorwerpen vanaf ongeveer twee centimeter afstand. Klinkt op het eerste gezicht spannend, maar in de praktijk is het dat niet, zoals blijkt uit tal van van onze tests, bijvoorbeeld van de Xiaomi Mi Note 10 (review) , Samsung Galaxy A51 (review) of Realme C3 (review). Het probleem is meestal de lage resolutie van de macrocamera. De hoofdcamera levert betere resultaten met digitale zoom. Hieronder tonen wij zeer betaalbare smartphones met drie camera’s, waarbij in principe alleen de hoofdcamera redelijk kan worden gebruikt. We gaan verder met smartphones op instapniveau die naast hun hoofdlens ook een groothoekoptie hebben. Als je dan een telelens wilt, moet je veel dieper in de buidel tasten. Drievoudige camera’s die geen drievoudige camera’s zijn
De smartphones in de prijsvergelijking beginnen bij minder dan 70 euro en hebben allemaal drie camera’s op de achterkant. Alleen de hoofdcamera is echter bruikbaar. Zoals de Realme C3 (review) laat zien, hoeft het niet eens slecht te zijn. Toch moeten kopers zich niet laten misleiden door de marketingclaim van de drievoudige camera; er is geen groothoek- of zelfs telefoto-optie. Dat is in dit geval begrijpelijk, want deze smartphones worden vooral gekenmerkt door hun lage prijs. Voordelige smartphones met groothoek- en telefoto-opties
Verreweg de goedkoopste smartphone met een hoofd-, groothoek- en telefotocamera is momenteel de Motorola Moto G8 Power. Daarna is er lange tijd niets tot de One Zoom van hetzelfde bedrijf. Vanaf de magische grens van 300 euro zijn er tal van smartphones die met hun extra telelens de gunst van de kopers proberen te winnen. Wij hebben de meest interessante modellen in het budgetsegment verzameld in onze prijsvergelijking. Wij hebben het volgende reeds uitvoerig getest:
- Motorola Moto G8 Power (review)
- Motorola One Zoom (review)
- Xiaomi Mi 9T (review)
- ZTE Axon 10 Pro (review)
- LG G8s (review)
- Honor 20 Pro (review)
- Xiaomi Mi 9 (review)
- Xiaomi Mi Note 10 (review)
